Een lange dag

Vandaag was een reisdag. Het begon weer, om 9 uur, met een boottocht door de lagune, dit is de enige manier om het Tortuguero te verlaten. Deze keer is het laag tij. Er staat flinke stroming en het water staat 50 centimeter lager dan op het hoogste punt. Ook onze gids van gisteren, Lilly, zit in de boot. Nu om mensen op te halen en begeleiden vanaf Pavona, het punt waar iedereen op de boot moet stappen.
Het is druk op het water, er gaan rond deze tijd veel boten naar Pavona. Er varen openbaar vervoer boten en boten van resorts en pariculieren. Het vraagt wat stuurmanskunst om de boot niet vast te laten lopen in het lage water. Er is op sommige momenten sprake van file als er een boot aan de grond zit. Wij hebben mazzel, zonder vastloper bereiken we na 1,5 uur varen Pavona.
Een bijzondere tocht, slalom om oeroude boomstammen in het water. En omdat we langzaam varen alle tijd om planten en dieren te spotten.
In Pavona stappen we over op een bus. Op dit punt lijkt het wel een overslagpunt voor toeristen. Boten voeren mensen aan en bussen voeren ze af en omgedraaid. Geen mooie aanlegsteiger maar gewoon een zandoever waar de boten opgetrokken worden.
Het eerste stuk weg als we uit Pavona wegrijden met de bus is gravel. Het is hier al een aantal droog. Het is een grote grijze stofwolk waar de bussen en busjes doorheen rijden. De ramen staan open ter verkoeling en ook in de bus wordt alles grijs. We maken weer gebruik van openbaar vervoer dus altijd weer een verrassing wat er gaat gebeuren. Als we een kwartier onderweg zijn stop de bus en toetert. Uit een klein winkeltje komt een vrouw naar de bus gesprint met blijkbaar de vaste bestelling van drinken van de chauffeur. Een andere passagier doet ook nog even een aankoop en die wordt ook afgeleverd. Als we een uur onderweg zijn stopt de bus weer maar nu komt er iemand met een krat eten en drinken de bus in en voorziet de andere passagiers die iets willen kopen. Na 1,5 uur zijn we in Cariari. Hier pakken we de bus naar San Jose. Even een bezoekje aan het toilet. De spoeling is blijkbaar stuk dus na ieder bezoek gooit de toiletjuf er een emmer water in. Ook de kranen geven geen water. Geen probleem, een tuinslang wordt ook bedient door dezelfde mevrouw. Voor de rest prima toilets die brandschoon zijn.
Tijdens het laatste stuk van de reis dat eigenlijk 2 uur duurt maar uiteindelijk 3,5 uur in beslag neemt krgen we ook nog vertier. Er komen verkopers van etenswaren in de bus die bij een halte instappen en de bus wacht tot ze klaar zijn. We kopen een zakje groene mango. Die eet je met limoensap en zout. chilisaus beschikbaar voor de liefhebbers. Het smaakt prima. Later tijdens de busrit komt er een boekenverkoper aan boord. Hij reist mee om ondertussen een presentatie te houden over een lesboek voor Engels. Het verhaal is in het Spaans. In deze bus, waar veel toeristen zitten, heeft hij geen klandizie. Het blijft een bijzonder fenomeen. Verkopers in het openbaar vervoer. Als we dichter bij San Jose komen is het een verkeerschaos, de reis duurt dan ook 1,5 uur langer dan gepland en om half 5 rollen we gaar uit de bus. En een beetje chagerijnig van de honger. Maar we pakken een taxi en 5 minuten later staan we bij het hostel. Bagage lossen en een tentje opzoeken om wat te eten. Limks van het hostel zitten een aantal cafe's vol Tica's maar rechts vinden we een beetje alternatief koffietentje in een oud pand. Daar komen we bij met koffie en een broodje en een glas Ghee, iets met citroensap en gember, heerlijk fris drankje.
Nu op zoek naar een geldautomaat waar onze pinpas wel werkt. Om onverklaarbare reden werkt de pinpas niet bij de geldautomaat. De creditkaart biedt wel soelaas maar levert extra kosten op.
Na een aantal banken geprobeerd te hebben vinden we eindelijk een pinautomaat die meewerkt.
We kopen wat kant en klaar eten bij de supermarkt en bij het zwembad eten we wat en drinken een pilsje. Plannen voor morgen zijn gemaakt. Zit voor de eerste keer met lange mouwen. Het koelt hier 's avonds af: heerlijk!