Shop till you drop

Het is weer vroeg opstaan deze dinsdag 6 augustus. Het vliegtuig van Hanoi naar Bangkok vertrekt om 9 uur. De bedoeling is dat om 6 uur de taxi voorstaat maar dat is niet het geval. Terwijl we op de taxi wachten zien we hoe de familie aan de overkant wakker wordt en de dag opstart en hun kraampje opent. Met verbazing kijken we hoe het kindje van ongeveer anderhalfjaar vastgehouden wordt om te plassen en later te poepen. De moeder ruimt het drolletje op met een plastic zakje en kletst een emmer water over de stoep. We hebben het al vaker gezien, ze hebben hier geen hondenuitlaatplaatsen maar kinderuitlaatplaatsen.
Uiteindelijk komt de taxi, veel te laat maar nog op tijd om niet in de stress te schieten. Het vliegveld ligt een uur rijden verderop. Dit zegt niets over de afstand maar alles over de kwaliteit van de weg en de drukte van het verkeer. Het is onvoorstelbaar hoe ombeschermde vegers de kant van de weg staan te vegen als er volop verkeer langs ze rijdt. Geen grote matrixborden die waarschuwen en beschermen. Het verkeer is dan wel iets langzamer maar het verwonderd ons dat we zo weinig ongelukken hebben zien gebeuren, alle  Nederlandse veiligheidsvoorzieningen in gedachten hebbend.  Er is maar een klein stuk weg waar alleen auto's en bussen rijden, de meeste kilometers naar het vliegveld rijden we omringd door scooters, fietsen, auto's, bussen in alle maten en lopende mensen.
Het inchecken op het vliegveld neemt wat tijd want we hebben ons niet via internet ingecheckt. Ik vind dat zo'n crime om dat bij Air Asia te doen. Als ik dan eindelijk alle gegevens van 7 mensen ingevoerd heb en dit bevestigd wil zien zegt het systeem dat de pagina verlopen is. Grrrrrr, ik heb daar thuis ook al een keer mee geworsteld, kort voor vertrek. Ik besluit het deze keer maar bij een poging te laten. Dat was een juiste keuze want het geeft geen problemen op het vliegveld. Wel heb ik een typefout gemaakt in het ticket van Piet, er staat Peter in plaats van Petrus. De manager wordt erbij gehaald maar Piet mag mee zonder extra kosten. Airasia is vergelijkbaar met Ryanair en goed georganiseerd, de vluchten verlopen vlot en op tijd maar waak u voor extra kosten.
En dan staan we plotseling weer in Thailand. We hebben vlot een busje geregeld wat ons naar het hostel brengt. Het is weer even wennen want Mitchell die voorin gaat zitten wil aan de verkeerde kant instappen. Oh, ja, in Thailand rijden ze aan de andere kant van de weg, oeps even vergeten. Wow en wat zijn de wegen hier mooi, geen kuil te zien. En wat rijden ze hier hard ( als we niet in de file staan). We worden keurig voor het hostel afgezet. Dit hostel, wat tegenover het grote MBK winkelcentrum ligt is groot, fris en strak georganiseerd. We hebben 2 vierpersoonskamers met prima airco en superdikke zachte matrassen. Die hebben we in weken niet gehad.
De rest van de dag brengen we in het winkelcentrum door. De eerste stop is Mc Donalds voor een late lunch. In Vietnam is Mc Donalds niet gevestigd. Alleen af en toe een KFC of een Burgerking. Er is bij een aantal dringend behoefte om na drie weken weer een hamburger en frietjes van Mc Donalds te eten.
's Avonds eten we weer in het restaurant van het winkelcentrum. We hebben hier tijdens onze eerste stop in Bangkok ook gegeten. Er is bij Jan en Mitchell duidelijk behoefte aan grote stukken vlees want de ene heeft een bord vol ribs en de andere een grote steak. Weg stokjes, weg noedels, langzaam komt thuis weer stapje voor stapje in beeld.
Jan en Margriet zijn helemaal happy met de Ipad mini die ze eindelijk gekocht hebben, Jasmijn onze schoenenfreak heeft weer twee paar gescoord en Roos heeft haar droomhorloge. Mitchell koopt ook schoenen van zijn favoriete merk. En wij, wij hebben een creditkaart waar stoom vanaf komt. Terugbetaalregelingen zijn in de maak.