Quetzal-mania

4 maart
Vandaag gaan we al vroeg op pad. We gaan met een gids een "hike and bird" excursie doen. We melden ons bij het hostel aan het centrale plein waar ook het kantoortje van de organisator is. We hebben geluk want het groepje is klein: twee Franse verpleegsters en wij. Met een busje worden we naar het beginpunt van de wandeling gebracht. onderweg zien we rivier, waterval, koffieplantage en meer dan manshoge Datura planten in allerlei kleuren. Op veldjes die tegen de berghelling liggen zijn ze met de aardappeloogst bezig, natuurlijk met de hand. We beginnen de wandeling in een soort vallei. Hier zitten heel veel verschillende vogels in de meest fantastische kleuren en maten. Onze gidsheeft een scherp oog en wijst ons op allerlei soorten en vertelt ondertussen ook nog wat wetenswaardigheden over allerlei planten. Na de vallei maken we een klim. We steken verschillende riviertjes over via ijzeren bruggetjes. mijn hoogtevrees speelt me nog geen parten. Onderweg komen we regelmatig andere groepjes tegen of loslopende wandelaars. Maar er wordt weinig geluid geproduceerd. Het zijn alleen de gidsen die allerlei geluidjes maken om vogels te lokken. Na 3 uur lopen, stilstaan, rondkijken, lopen enz. komen we bij een hele grote hoge boom. Dat is wat je noemt een echte woudreus.
Bij deze boom wordt er lang stilgestaan omdat de gids de roep van een Quetzal heeft gehoord. Het is voor een vogelaar blijkbaar het ultieme genot deze vogel te zien. Helaas, de vogel laat zich niet zien.
Als we aan de afdaling bezig zijn komen we veel wandelaars tegen die telkens vragen "Hebben jullie 'm gezien" Dit in diverse talen behalve Nederlands. Sommige wandelaars hebben een fototoestel met telelens van wel een halve meter om hun nek. Het wordt ons nu wel duidelijk. Er is hier sprake van Quetzal-mania. Allemaal opzoek naar dat ene vogeltje met veel kleuren en een lange staart.
Na 4 uur zijn we weer terug bij het beginpunt waar het busje wacht.
Als we terug zijn gaan we lekker lunchen met een salade bij Sugar and Spice. Een leuke tent die vol zal met luidruchtige Amerikanen.
in de middag bezoeken we een tuin maar die vinden we een teleurstelling. We zijn het beide eens dat de natuur in Panama mooier is dan het gecultiveerde.
Het is hier echt oppassen met de zon. Ik ben verbrand in mijn nek, is me nog nooit gebeurd. Ontbijtje gemaakt en vertrokken uit het hostel. Nu ik mijn rugzak draag merk ik dat mijn schouders ook flink geraakt zijn door de zon. Terwijl ik dit typ staan we te wachten om met de bus naar de kust te vertrekken. mijn volgende verslagje komt dus vanaf Bastimentos, een eiland in de Bocas del Toro.
foto's komen later vandaag, we moeten met de bus mee.