De oversteek

Vandaag begint de dag anders dan anders: met schone kleren. Gisteren hebben we 's morgens een zak was naar de buurvrouw van het hostel gebracht om die op het einde van de dag,om zes uur, weer op te halen. OK, we weten dat ze er iets mee gedaan heeft, ze zitten strakker en ze ruiken naar wasverzachter. Maar of er nu echt alle plekken uit zijn?
We gaan vandaag van het schiereiland af en steken de baai van Nicoya over met de veerboot. We zijn vertrokken zonder tijdschema maar komen precies op tijd aan voor de oversteek. Nog net genoeg tijd om in het cafetaria een ontbijtje te nemen. Piet een flinke boterham, ik een gebakken banaan gevuld met geraspte kaas in een sausje. De combinatie zoet en hartig is verrassend lekker. Nog een flinke beker koffie en we kunnen de oversteek van 70 minuten zonder problemen maken. Heerlijk op het dek in de schaduw en natuurlijk met harde muziek, we beginnen er bijna aan te wennen. Het ontschepen gaat heel vlotjes, medereizigers moeten apart van de auto's van boord. Dusdaar sta ik weer in die brandende zon. Of ik het nu zoek of niet: ik kom zongebrand terug.
We maken een tussenstop bij een krokodillenbrug. Juist bij deze brug liggen er tientallen flinke krokodillen in de rivier. We zijn niet de enige die stoppen. Het is er totaal niet op berekend dat er zoveel gestopt, geparkeerd en over de brug gelopen wordt. Maar wonderwel loopt het allemaal goed.
De volgende bestemming is Het Carara nationaal park. Een klein park met weinig hoogteverschil. De meningen zijn verdeeld over dit park omdat je aan de voorkant het verkeer voorbij hoort razen.
Maar we bedinnen aan de wandeling. Het is natuurlijk een beroerd moment, het is bijna 12 uur, en de temperatuur is gewoon weer boven de 30C. We lopen het park verder in, weg van het verkeerslawaai. Nooit geweten dat mijn lijf zoveel porieen had waar zweet uit kan komen. Drijfnat zijn we na een half uurtje lopen. Maar het ploeteren is niet voor niets geweest. We zien spechten aan het werk, een groep capucijnapen bij de rivier, rode Ara's bij hun nest, vleermuisjes in de plooen van een boom hangen, hagedisjes en leguanen. We hebben twee uur gewandeld. We komen bij de rivier een gids tegen en Piet tipt hem over de schildpad in de rivier. Na wat speuren vindt hij hem ook en Piet krijgt het compliment" You have good eyes". Zo heb ik met Piet mijn prive gids.
We overnachten deze dag in Jaco. Als we het stadje binnenrijden zien we het al: hier is het heel toeristisch en toaal anders van sfeer dan het kustplaatsje waar we eerder vandaag vertrokken zijn. Er is een centrale weg en daaraan staan alleen winkeltjes, restaurants en hostels. Het is er lawaaierig en druk. We schatten in dat het een soort Renesse is. Er lopen veel slechtgeklede mensen op straat. Heren in blote buik, dames net iets te strak en te kort gekleed.
Als we bij bet hostel aankomen zijn we aangenaam verrast. Een leuke tuin met een zwembadje erin. Dit kunnen we niet weerstaan, eerst afkoelen na al dat gezweet want de kleren zitten aan ons lijf geplakt.
We gaan naar de zonsondergang kijken op het strand van Jaco. Wat een lelijk strand! Veel vervallen gebouwen aan het strand, rondslingerende rotzooi en hoogbouw aan het strand. Dit is de eerste keer dat we aan de kust flats zien. Het ziet er niet uit omdat het gewoon lelijke betonnen blokken zijn. Daarnaast heeft het strand de kleur en het uiterlijk van een puinpad. Zwart zand en bezaait met kleine stenen en grind. Tel daar een discotent aan het andere end van het strand bij die de muziek keihard heeft staan en knipperende lichten heeft. Dan weet je wel: hier horen we niet thuis. Gelukkig is het maar voor een nacht. Het hostel is wel heel mooi en leuk. Ingang ligt aan de drukke straat maar als je de poort door bent kom je op een binnenplaats waar de gebouwtjes staan met de kamers. Alles keurig onderhouden en in leuke kleuren. Dan nog het zwembad en voldoende stoelen en ook nog een kamer met airco. Heerlijk einde van een mooie dag.