Zweet en lampionnen

We worden dus om 6 uur gewekt door de soepverkoper maar een half uur later stopt de trein in Do Vinh. Hier is er een stop ingelast voor het ontbijt. De trein stopt en meteen wordt de trein bestormd door verkopers. Het hele perron is gevuld met etenskraampjes en verkoopsters komen in de trein om hun waar aan te bieden. We kopen 2 stokbroodjes en een doosje met smeerkaaspuntjes en bekertjes thee. maar voor de liefhebbers is er ook al noedels met vlees. Of in plaats van drinkontbijt een beker instantnoedels. Als de trein weer gaat rijden zien we dat over de hele lengte van de trein kraampjes zijn. En het is duidelijk te zien dat ze hun waren aangepast hebben aan de klasse coupe er stopt voor hun kraam. We beginnen aan de laatste uren van de treinreis. Op de akkers wordt in de vroege ochtend hard gewerkt. Alle stadiums van de rijstteelt komt voorbij. We zien het oogsten met bosmaaiers maar ook het ploegen met ossen. De kleur van de velden is zo onvoorstelbaar groen.
Als we om 12 uur aankomen op het station merken we dat de meeste uitgangen van de trein tijdens de reis op slot zitten met hangsloten. Van de ene kant wel begrijpelijk omdat er geregeld gestopt wordt tijdens de nacht om andere treinen te laten passeren van de andere kant moet je niet aan een noodgeval denken. De conducteur vouwt de kens op, trekt de lakens recht en de coupe is weer klaar voor de volgende reizigers. De trein stopt op het station maar uitstappen gaat niet via het perron maar we lopen via de andere sporen naar de uitgang. Bij de uitgang doet een vrouw een vrouw verwoede pogingen om alle treinkaartjes van de uitgaande reizigers te controleren en in te nemen. het nut ontgaat me maar het vertraagt de uitloop van reizigers verschrikkelijk. Dan buiten het station worden we overspoeld door taxichauffeurs. gelukkig rijden alle groengekleurde taxi's met een meter. We hebben er twee nodig die ons naar Hoi An brengen. Ze willen graag bij elkaar blijven rijden om samen aan te komen. De achterste taxi haalt bloedstollende manoeuvres uit om bij te blijven. Door rood licht, links inhalen en dan op de rem omdat de tegenligger te dichtbij komt, proberen rechts in te halen. We komen tegelijk bij het hotel aan en Piet jaagt de chauffeurs de stuipen op het lijf om bij aankomst het adres te laten zien van ons volgende hotel in Danang.
We gaan daarna het stadje in maar wat is het heet!!!! Het zeet gutst over onze ruggen. Op aanraden van het hotel gaan we naar een mooi restaurantje in een zijstraat. Het ziet er erg Zen uit met lotusplanten en wapperende gordijnen. Het eten is heerlijk. Na de lunch wandelen we nog verder maar besluiten toch terug te gaan naar het hotel om een beetje bij te komen van de reis en af te koelen met behulp van airco. Het programma voor de komende dagen is uitgestippeld. Morgen op cooking class. Om de reservering te bevestigen gaan we naar een cafe om dit te betalen. het is een typisch Chinees handelshuis wat heel erg diep is en een binnenplaats heeft. Nog even terug naar het hotel want Roos is haar jasje vergeten wat ze bij wil laten maken. We hebben het atelier al uitgekozen. Ondertussen verschijnen er steeds met tafeltjes met offers en wierook voor de huizen en winkels. Het is Full Moon en dat betekent in Hoi An dat er flink geofferd wordt. We wandelen naar de rivier want daar is nog veel meer actie. Hier laten mensen drijvende kaarsjes los op de rivier. Allemaal kaarsjes drijvend op de rivier in allemaal verschillende gekleurde papieren bakjes. Het is heel druk op de brug en de kades. En warm, warm. Op de markt aan de overkant van de rivier staan veel kraampjes met allerlei prullaria. De kraampjes zijn versierd met lampionnen wat het dan weer wel speciaal maakt. We ontsnappen de drukte en lopen terug naar de wijk waar het hotel staat. Als we gaan zitten in een restaurant vragen we om extra waaiers want Roos is bijna ziek van de warmte. De bazin van het restaurant komt met verfrissingsdoekjes en langzaam komen we allemaal weer een beetje bij. We eten heerlijk noedels en rijst met geroerbakte groentes en vlees en ondertussen kijken we naar de hagedisjes die in het restaurant op de muur heen en weer rennen. Als er een vleermuis binnen vliegt duiken we automatisch in elkaar als hij over onze hoofden scheert. Na een paar rondjes vindt de vleermuis de weg naar buiten weer. Wel even vertellen dat hier de restaurant aan de voorkant vaak geen ramen hebben maar een soort corridor. Heerlijk geslapen met airco.