Heel veel niks gedaan

De afgelopen dagen zijn we iedere keer vroeg opgestaan dus vandaag weer eens een dag wat rustiger aan. Het is al half 12 als we bij ABC bakery binnenstappen om een beetje westers te ontbijten met zoete en hartige broodjes. Daarna gaan we richting markt, een grote overdekte markt waar vanalles te koop is, de Ben Than markt. Het is druk, warm, smalle paadjes en verkopers die op kleine krukjes aan de maaltijd zitten. En ook weer de aan- en afvoer van de maaltijden voor de verkopers. Binnen is het heel benauwd en buiten valt een tropische stortbui. we brengen een behoorlijke tijd door in een ijssalon met airco. Als het niet meer zo hard regent gaan we weer aan de wandel. We zijn al aardig bedreven in het oversteken van de overvolle straten. Het verkeer is hier gebaseerd op geven en nemen en geen onverhoedse bewegingen maken. Als je over wilt steken doe je dat gewoon. De voorwaarde is dat je in een rechte lijn oversteekt, een constante snelheid hebt maar niet rent en gewoon midden op straat stil gaat staan als er een bus of vrachtwagen aankomt omdat die niet zo makkelijk om je heen kan laveren. Ik blijf het doodeng vinden maar we hebben in al deze dagen geen ongelukken zien gebeuren. Ook de scooters en brommertjes voegen rustig in en uit. Als je een medeweggebruiker wilt waarschuwen dat ie op moet letten toeter je. Het is hier dan wel een herrie van al het getoeter. Rond half 6 vetrekken we naar het station om daar de nachttrein naar Danang/ Hoi An te nemen. Eerst eten we nog lekker noodels buiten bij een restaurantje. We zien iemand van het personeel wegrijden op zijn brommertje om kort daarna terug te komen met een zakje rundvlees. Even later krijgen we onze bestelde noodles met geroerbakte groentes en bief. En we zitten dan knus te eten voor de uitgang van de scooterstalling. Altijd wat te zien. Ik typ dit verslag in de trein terwijl ik uitkijk over dorpjes en rijstvelden. De treinreis is redelijk voorspoedig verlopen. Een illusie armer. Wat hier softsleeper heet en de meest luxe coupe is is toch nog een aardig hard bed. Maar de tijd vliegt, de airco werkt en het schommelt behoorlijk. We zien dat de spoorbomen nog met de hand bediend worden en de spoorwachter zwaait met gekleurde lampen. We stoppen onderweg regelmatig om een andere trein te laten passeren. het is hier namelijk enkel spoor. Gisterenavond kwamen er karretjes langs met soep en sate's en deze morgen om 6 uur worden we al gewekt met de vraag of dat we soep lusten. Nou nee, dank u.
Helaas is Margriet gisterenavond ziek geworden maar gelukkig gaat het deze morgen al weer wat beter. Nog 2,5 uur op deze zondag 21 juli te reizen naar Danang waar we rond het middaguur aankomen om daar de bus te pakken naar Hoi An wat 40 km van het station vandaan ligt.