Soms is het gewoon saai.

Een aantal van ons beginnen de dag met wat buikkrampen. Dat buffet gisteren in dat echte restaurant is dus niet zo veilig als eten bij straattentjes en minder chique gelegenheden. We denken dat de tofu in saus de boosdoener is geweest want dat is de gemeenschappelijke deler. We hebben een treinreis voor de boeg dus voor de zekerheid maar diarreeremmers ingenomen. De planning is dat we met de trein van 11.17 vertrekken maar er is eerst vertraging tot 11.50 maar voor we in de trein zitten is het al 12.00 geweest. Hebben ze hier ook last van blaadjes op de rails? Het is de lokale boemel. De wagon waarin wij zitten is de enige met airco. De hele trein heeft alleen maar houten bankjes maar bij de andere wagons is er geen airco maar zijn de ramen eruit gehaald en zit er gaas voor. Het lijken wel veewagens aan de buitenkant. Het zijn wel gereserveerde plaatsen maar als we de coupe binnen komen zijn onze plaatsen bezet. Maar zonder al te veel problemen krijgen we onze plaatsen. Alleen het is wel vreemd om mensen half onder banken te zien slapen op matjes. Het is ook onhandig met het opbergen van de bagage onder de bank want er liggen voeten van de buurman. Het is dus zo geregeld dat een van de vier op de grond ligt en de andere met opgetrokken benen op de bank zitten of voeten in de gang zetten. Met wat vertraging gaan we dus op weg. Na een aantal keren met de trein gereisd te hebben wen je aan het schommelen en schokkend remmen. Af en toe staan we stil om een andere trein te laten passeren. Er komen een aantal karretjes met eten voorbij tijdens de reis maar die wuiven we vriendelijk weg. Met verbazing zitten we stiekum te kijken naar de buurman die ganzen- of eendeneieren gekocht heeft en die smakelijk leeg gaat zitten slurpen. Na ruim drie uur treinen komen we in Dong Hoi aan. Een supersaaie stad waar echt niks te doen is. Alle toeristen die je tegenkomt zijn hier om het Phong Nha Ke Bang National Park te bezoeken wat 45 kilometer verderop ligt. Dit is ook ons doel. De temperauur is hier aangenamer dan in Hue omdat er wat meer wind staat en het voelt of dat de luchtvochtigheid lager is. We zitten op de vierde etage van het hotel zonder lift. Een hele klim met een rugzak op je nek. We hadden de 8 persoons slaapzaal gereserveerd maar die is ondertussen 10 persoons geworden. We delen de kamer nu met 2 Nederlandse jongens uit Den Haag. We hebben wel een balkon van waaraf we een aardig gezicht op de rivier hebben met 's avonds een bont verlichte brug. Het lijkt de kermis wel. Ik begin idee te krijgen dat Vietnamezen heel erg van gekleurde lichtjes houden. De planning is dat de dag van morgen wat meer spektakel brengt.