Over de doden niets dan goeds

Vandaag 26 juli staan er bezoekjes aan de Keizerlijke tombes gepland. Het zijn tombes van dynastie die van 1802 tot 1945 aan de macht was. Hue was in die jaren de keizerlijke hoofdstad van het land. We worden om 7.45 uur opgehaald met een grote bus. En vandaag worden we dan eindelijk een Vietnamese super-toerist. Op deze toir worden petjes uitgedeeld zodat we als groep herkenbaar zijn. We hebben ze al zo vaak gezien die kuddes met een zelfde petje op. Vandaag is het voor ons ook zover.
We gaan drie tombes bezoeken uit drie verschillende periodes. Een tombe is niet een gebouwtje maar een complex van gebouwen in parken en tuinen. Het grootste complex wat we bezoeken beslaat 28 hectare. En de grap is dat niemand weet waar de keizer begraven ligt op het terrein want wie bij de begrafenis aanwezig was werd geexecuteerd om te voorkomen dat iemand wist waar het graf vol goud en andere kostbaarheden lag. We zweten de hele dagdoor want de luchtvochtigheid is zo hoog dat je zonder inspanning kletsnat van het zweet bent. maar overal zijn flesjes water te koop dus we houden het vocht op peil. En de pet komt van pas als wapper. De tour is inclusief lunch. Vietnamezen houden van eten, dat is ons ondertussen wel duidelijk. Er staat een uitgebreid warm buffet te wachten met wel meer dan 20 verschillende gerechten. Na de pauze gaan we op pad naar de Citadel, de keizerlijke stad van Hue. Gelukkig kunnen we daar in de schaduw van de lanen met bomen lopen. Een gedeelte van de stag is al gerestaureerd maar er ligt ook nog veel aan puin. Het complex heeft zwaar onder vuur gelegen tijdens de oorlog in 1968. Sinds 1993 staat het op de Unesco Werelderfgoed lijst zodat het wel behouden blijft. We hebben vandaag een gids die duidelijk Engels spreekt zonder al te veel letters in te slikken maar we denken dat het geen rekenwonder is. Telkens als we na een bezoekje weer in de bus zitten gaat hij koppen tellen. Maar iedere keer moet hij het een aantal keren overdoen omdat hij zichzelf niet vertrouwd. Meestal na de derde keer tellen is de gids zeker van zijn zaak. Als afsluiting gaan we nog naar een pagode maar de energie om nogmaals een aantal steile trappen te beklimmen ontbreekt. We gaan op een muurtje lekker in de scnhaduw het verkeer bekijken wat langs komt. Altijd leuk. Dan volgt er nog een boottochtje over de Parfumrivier. Op de rivier is altijd van alles te zien, van zwaargeladen zandbootjes tot waterfietsen in de vorm van een zwaan.
Als we om half 5 bij het hotel aankomen worden we weer opgewacht met koude doekjes en een koud glas drinken. Nadat we de schone was verdeeld hebben gaan we douchen en lekker uitrusten. Piet en ik willen alvast treinkaartjes kopen op het station voor de trip van Hue naar Dong Hoi. Maar het loket is van half 5 tot half 7 gesloten omdat het personeel dan pauze heeft. Om half acht hebben we een tafel gereserveerd bij Hot Tuna restaurant. We kunnen lekker buiten zitten met zicht op het kruispunt wat gisteren ook volop vertier gaf. We laten de ober een taxi stoppen om alsnog naar het station te gaan. De rest blijft lekker op het terras bij de waaiers zitten. Het station van Hue zit vol met mensen die vanavond nog met de trein gaan reizen. En voor het kaartjesloket staat een keurige rij. Hier staan hekken waardoor er meer orde is. Toch proberen een paar meisjes weer voor te dringen. Dat lijkt wel een nationale sport hier. Tijdens het buffet hadden we daar ook last van maar gingen we met een aantal dicht tegen elkaar aanstaan waardoor de vrouw afdroop en achter in de rij aansloot.
Na even wachten zijn we aan de beurt en zonder moeite kopen we kaartjes. Deze keer voor een klasse lager, hard seat dus houten banken, met airco voor de prijs van 89000 Dong. Omgerekend is dit iets meer dan 3 euro. Voor dit bedrag reizen we weer 150 kilometer verder naar het noorden. We brengen de avond verder door met lekker eten en drinken op het terras en maken lol met de kleine ober, die we Manuel gedoopt hebben, en als werk heeft mensen op straat aan te spreken en het restaurant in te praten. Kort na half 10 gaan we richting hotel.