Treintje rijden

Vandaag laten we Danang achter ons. We gaan tegen 10 uur naar het station omdat we met de trein naar het 100 kilometer verdergelegen Hue willen reizen. Op goed geluk want we hebben nog geen kaartje en we gaan er vanuit dat er ergens in de ochtend wel een trein die kant op rijdt. Aangekomen op het station valt meteen de chaos weer op. Je zou denken dat in de rij voor het loket gaan staan de makkelikste en snelste methode is. Maar op z'n Vietnamees ga je niet achter maar naast elkaar staan. Tja en wie is er dan als eerste aan de beurt. Gelukig zijn Piet en ik groter dan de rest hier en met z'n tweeen lukt het om de voordringende Vietnamezen toch een beetje voor te blijven. Hoewel op het hotel bedenkelijk gekeken werd omdat we met de trein wilde reizen in plaats van de taxi is kaartjes kopen geen probleem. Voor ruim twee euro gaan we de 100 km tussen Danang en Hue in wagon 7 op stoel 31 t/m 37 afleggen. We hoeven ook niet lang te wachten want om 11.09 vertrekt de trein.
In de hal kopen we drinken en koek en chips om wat te knabbelen te hebben onderweg. Hoewel het maar 100 km is gaat het toch zeker een paar uur duren voordat we in Hue zijn omdat de trein over een bergpas moet. Tijdens de trein hebben we prachtige vergezichten over de bergen, de baaien en de zee. De trein kruipt langzaam via bochten de bergen over. We houden steeds zicht op de zee. Als we de pas genomen hebben is er nog van alles te zien. Prachtig landschap met her en der huisjes. We stoppen onderweg op twee stations. bij het laatste station lopen er vrouwen die gedroogde inktvissen verkopen die heel erg sterk ruiken, eigenlijk stinken. We hebben de raam openstaan en een van de vrouwen klimt zelfs half naar binnen om te verkopen en als de trein weer bijna gaat rijden verdwijnt via het raam ook een verkoopster die in de trein liep. Rond half 3 komen we in Hue aan. De taxichauffeurs bespringen ons, vooral die een taxi zonder meter hebben. Die noemen dan ook een veel te hoog bedrag. We weten wat het ritje naar het hotel mag kosten en laten dan ook weten dat dat de maximale prijs is.
In het hoel worden we ontvangen met natte koude doekjes en een glaasje vruchtensap. Daar knap je van op. Want het is nog steeds heet en vochtig. We besluiten nadat we ons geinstalleerd hebben en 12 kilo vuile was ingeleverd hebben op pad te gaan. Hue is een levendige stad met veel te zien op straat. Je zult zien: altijd als je hongerig en moe bent loop je verkeerd en kun je geen geschikt restaurant vinden. Dat was vandaag ok het geval. Gewoon de verkeerde kant opgelopen zodat we de stad uitliepen in plaats van naar het centrum. We eten tenslotte in een klein Chinees restaurantje waar de tv keihard aanstaat. Vriendelijke mensen, smakelijk eten maar een sopje en een likje verf zouden wonderen doen. We gaan terug naar het hotel om onze excursie voor morgen te regelen. Daarna gaan Jasmijn en ik naar de schoonheids- en massagesalon. Jasmijn voor pedicure en manicure, ik voor voetmassage en pedicure. De rest van het gezelschap zoekt een gezellig terras op. Strategisch op een hoek zodat er veel verkeer langs komt. Als ik ruim een uur later terugkom, Jasmijn was al eerder klaar, zijn er al heel wat Tigers genuttigd. We liggen weer op tijd in bed want de temperatuur, het reizen en het bier maken slaperig.