Een tropische verrassing.

We beginnen deze dag, woensdag 25 juli, met een stevig ontbijt. Het hotel waar we verblijven wordt door een familie gerund. Achter de lobby is de keuken met een grote tafel en daar wordt het ontbijt geserveerd. Vers gebakken omeletjes met stengelui en blokjes tomaat, pannekoeken met ananas besmeerd met chocoladepasta en verse harde broodjes met smeerkaas of jam. We zijn weer vroeg uit de veren want er staat een excursie naar Cham eiland op het programma. Een tochtje met de speedboot naar het eiland, daar wat rondkijken, snorkelen, zwemmen, lunchen en luieren. Klinkt ons goed in de oren. Het busje komt ons 7.45 uur halen. Het is een poosje rijden naar de haven die tussen Danang en Hoi An in ligt. Onderweg stoppen we bij een winkel waar allerlei marmeren dingen verkocht worden. Van hangertjes tot beelden van twee meter hoog. Hier vlakbij liggen de Marbles Mountains wat dan verklaart dat er zoveel van die marmerwinkels zijn. Heel vaak als je op excursie gaat wordt er een stop gemaakt bij een of andere winkel. We vragen ons dan af of we op een busreisje terechtgekomen zijn waar bij de volgende stop een pannenset of wonderdeken aangeprezen wordt. Maar gelukkig is ons dat tot nu toe bespaard gebleven. Als we in de haven aankomen is het er druk en hectisch. Het is een gaan en komen van speedboten. Helaas de boot voor ons laat op zich wachten. We worden door de gids op stoeltjes gezet en krijgen een flesje water. Drie kwartier later is het zover en kunnen we aan boord met de rest van het gezelschap voor vandaag, 3 meisjes en een vrouw uit Maleisie en een Noorse jongen. Met hoge snelheid worden we naar het eiland gevaren. Dat betekent dat de neus van de boot los van het water is en telkens een flinke klap geeft als we een golf breken. Wij zitten achterin dus hebben daar niet zo'n last van maar de lichtgewicht meisjes worden telkens gelanceerd. De vrouw is eigenlijk doodsbang. Jan wisselt plaats met haar zodat ze wat stabieler zit. Als we aankomen in de haven is er ook juist een langzame houten dubbeldeks veerboot voor de lokalen gearriveerd. We kijken met verbazing wat er naast mensen ook nog aan spullen en etenswaren van de boot komt.
Eerst maken we een wandelingetje langs het info centrum over het ecosysteem. Nu is tentoonstelling wel een groot woord. Daarna wandelen we door een rijstveld naar een oude tempel en daarna lopen we door naar een strand waar onder dekzeilen gespannen tussen de palmbomen ontzettend veel plastic tafels en stoelen staan. Daarachter zijn houten hokken waar gekookt wordt en daarachter zijn de toilets/ kleedhokjes en douches. Heb je ooit wel eens geprobeerd een droog badpak aan te trekken op een lijf wat nat is van het zweet in een piepklein hokje met een deur die niet op slot kan en telkens openvalt en ook nog een vloer heeft die kletsnat is van de sproeier die naast de toilet hangt. Nou dan weet je waar ik mee bezig geweest ben.
De boot vaart een stukje verder om in een kleine baai voor anker te gaan. Maar we zijn niet de enige hier. Het lijkt wel of de Titanic vergaan is, zoveel mensen met reddingsvesten drijven in het water. Voor ons is het maar heel gewoon dat iedereen kan zwemmen maar dat is natuurlijk niet overal. Om toch te kunnen snorkelen en dobberen in de zee worden er reddingsvesten aangedaan. De snorkelspulletjes zijn niet van een denderende kwaliteit en de zee is diep hier. Ik laat de beurt voorbij gaan. Is mijn hele gevecht met het zwempak voor niets geweest en mag ik straks nog een keertje het hok in. Piet en ik blijven dus lekker op de boot terwijl de rest zich vermaakt in het water. Er is maar weinig te zien onder water is de opmerking die we te horen krijgen. Na een half uurtje vertrekt de boot weer naar de strandtenten waar gedoucht kan worden. Daarna is het lunch.
Zittend op de plastic tuinstoeltjes krijgen we een uitgebreide Vietnamese lunch geserveerd: noedels, rijst, vis in tomatensaus, omelet, spinazie met knoflook, gevulde schelpen, zeevruchtjes met groenten, soep en fruit in bananenblad. als we bijna klaar zijn met eten horen we een scherp gefluit. als we gaan staan zien we een Vietnamees in een groen pakje met een grote pet driftig op zijn fluitje blazen en wild gebaren naar de bestuurders van de speedboten om weg te gaan van het strand. Geen idee wat er aan de hand is. Maar plotseling wordt het ons duidelijk. Het weer is omgeslagen. De boten moeten verder het water op, in vliegende vaart worden de strandstoelen opgeruimd, de lunch is plotseling voorbij en wij gaan in de houten hokken zitten waar ook de keukens zijn. Het begint heel hard te waaien en te stortregenen. Na ongeveer een half uur werd het wat rustiger. De gids regelt een boot en we moeten heel snel instappen. Onderweg is de zee heel onrustig en hebben we hoge golven. Daar komt dan nog een flinke regenbui bij. Het is een echt ruig tochtje terug. We zijn dan ook zeiknat als we aan land gaan. Een uur eerder dan gepland zijn we terug bij het hotel. Maar oh wat is het lekker om te douchen na al dat gezweet, die regen en opspattend zeewater.
Kreeg de saaie dag toch nog een wild eind. 's Avonds gaan we naar de rivier en krijgen weer een plensbui over ons heen. Maar na het eten is het droog en maken we foto's van de verlichte bruggen in hartje Danang. Ze veranderen steeds van kleur wat toch wel een spectaculair gezicht is.