Lawaaierige Vietnamezen

Als ik dit schrijf is het donderdag 1 augustus 21.40 uur. We zitten in de trein die ons naar het noorden gaat brengen. Deze nacht reizen we naar Sa Pa wat in de bergen richting de grens van China ligt. Terwijl ik dit typ is het een klere herrie in de wagon. Ter verhoging van de sfeer speelt de spoorwegmaatschappij Vietnamese smartlappen keihard door versleten boxen. We zitten in een wagon met soft seats. De meeste medereizigers zijn Vietnamezen dus dat betekent volop levendigheid. ( zal ik het zo maar noemen) In combinatie met de muziek wordt je er aardig moe van.
We hebben deze dag al heel wat gereisd. Vanochtend zijn we vertrokken vanaf Cat Ba nadat we tijdens het ontbijt getuigen waren van een uitbundige groep Vietnamezen in het hotel die na hun ontbijt om de beurt liedjes gaan zingen, sommige zelfs vergezeld van een dansje. Het gaat er op dit uur al vrolijk aan toe. Om 9.15 uur haalt de bus ons op. Eerst een rit met de bus over het eiland naar een van de havens daarna een tocht met een snelle boot en ten slotte nog een busrit van Phong Hoi naar Hanoi. Vooral dit laatste stuk duurde lang. De wegen zijn zo slecht en overvol met verkeer dat het niet opschiet. De bus stopt regelmatig om mensen mee te nemen of eruit te laten. Het aantal stoelen is flexibel want je kunt de middenpad van de bus na believen vullen met extra passagiers op krukjes. Maar na een reis van 5 uur zijn we in eindelijk in Hanoi. We gaan naar het hostel van de man die voor ons de reis van Hanoi naar Cat Ba een aantal dagen eerder geregeld heeft. Hij heeft ons uitgenodigd om op deze reisdag zijn hostel te gebruiken als uitvalsbasis. Van de betrekkelijke rust op Cat Ba zitten we meteen weer in de hectiek van de grote stad. We waren al wat gewend in Saigon maar hier zijn de straten veel nauwer. De wijk waarin het hostel staat is erg levendig met volop winkeltjes, restaurantjes en werkplaatsen. De straten zijn nauwer maar er zijn ook allerlei smalle steegjes die straten midden in het blok met elkaar verbinden. maar ook de huizen steken anders in elkaar en lijken vaak een binnenplaats te hebben. Restaurants hebben een klein zitgedeelte en de keuken beneden maar op de eerste etage een grotere zaal. De hele sfeer van de gebouwen is anders en doen denken aan oude Franse panden wat natuurlijk niet verwonderlijk is met het koloniaal verleden. Maar nu op weg naar het noorden. De trein is op tijd vertrokken en we hopen over ongeveer 10 uur morgenvroeg op de plaats van bestemming te zijn. Vanaf het station is het nog een uurtje met de bus de bergen in. Ik hoop dat ik een beetje kan slapen in deze boemeltrein in mijn stoel.