verrassing op vliegveld Hongkong

We hebben ons voorgenomen om al op tijd aan de dag te beginnen. Vanmiddag om 3 uur gaan we richting vliegtuig en voor die tijd willen we nog een aantal dingen doen.
Maar eerst een heerlijk ontbijtje in een mooie ontbijtzaal met een super uitgebreid ontbijtbuffet. Hier kunnen we wel een poos op vooruit.
De eerste stop is de Russische markt, niet dat er iets Russisch te koop ismaar in het verleden deden deden Russchische expats hier hun inkopen.
Nu is het de plaats om souveniertjes en dergelijke te kopen. Volgens onze originele planning waren we 3 dagen in Phnom Pehn. Volop gelegenheid om te winkelen, het Waterfestival mee te maken en de musea bezoeken die de gruwelijke herinnering levend houdt aan de Rode Khmer jaren.
Buiten het hotel stappen we in een tuktuk die ons naar de markt rijdt. Het is een chauffeur met een polo van het hotel aan en ook op het karretje staat de naam. Maar voor de rest biedt hij zijn eigen diensten aan. Hij blijft keurig wachten op ons terwijl we onze inkopen doen. Mooi binnen het schema stappen we weer in om naar het hotel terug te gaan. Even spullen inpakken en uitchecken. Onze rugzakken blijven in het hotel staan. En met een half urtje zitten we weer in de tuktuk om naar het eerste museum te gaan. Het is gebouw S-21 een voormalige school waar tijdens het bewind van Pol Pot mensen naar toegebracht werden om ze onder dwang en met martelen een verklaring af te leggen zodat ze daarna vermoord werden op een plaats buiten de stad omdat ze gevaarlijk waren voor de staat. De rondleiding via een audio guide voert ons over het terrein en krijgen we de gruwelijke geschiedenis te horen. Opmerkelijk is dat de tour ook in het Nederlands is wat wel relaxt is. De chauffeur die weer keurig op ons gewacht heeft rijdt ons naar wat bekend staat als de “Killing Fields”, dit ligt een half uurtje buiten de stad. We knorren weer met de tuktuk. Een lekker briesje en genoeg te zien op en naast de weg.
Ook het verhaal van de “Killing Fields” is erg aangrijpend. Onvoorstelbaar hoe in een paar jaar tijd zo’n groot deel van de bevolking door eigen mensen de dood ingejaagd is. Niet alleen door moord en marteling maar ook door honger en uitputting. Het is eind zeventiger jaren gebeurt dus helemaal nog niet zo lang geleden.
Hoewel het misschien niet de ideale afsluiting van onze reis is vinden we het heel belangrijk dat we meer gehoord hebben over de recente geschiedenis van het land en het leed wat de inwoners aangedaan is.
We rijden weer terug naar de stad om daar het laatste van ons lijstje af te werken. Phnom Pehn staat de komende 3 dagen in het teken van het Waterfestival. Het speelt zich af op de kade van de Tonle Sap rivier die hier opgaat in de Mekongrivier. De Tonle Sap rivier verandert van stroomrichting in deze tijd van het jaar. De rivier krijgt niet meer voldoende water uit het achterland buiten de regentijd en loopt er water uit de Mekong in. Alle reden voor een feestje vinden ze hier. Een groot gedeelte van de stad verandert in een vrijmarkt waar iedereen van alles te eten en drinken aanbiedt. Maar het hart van de festiviteiten is de rivier waar in longboats met soms wel 80 roeiers/peddelaars wedstrijden gevaren worden. Een kleurrijk geheel.
Op onze avondwandeling van gisterenavond zien we dat het ministerie van Tourisme ook een tribune gebouwd heeft waar buitenlanders het botenspektakel kunnen komen bekijken. Daar gaan we naar toe om een mooi uitzicht te hebben.
Het verkeer in de stad is een chaos omdat veel straten in de omgeving autovrij gemaakt zijn. Er is veel politie en aanverwanten op de been. Op strategische punten staan militairen met automatische wapens (nog wel in de hoes) met baretten en zonnebrillen op de boel in de gaten te houden. Ook voorhet koninklijk paleis is op de kade een tribune. Hier lopen heel wat hoge militairen als bezoeker naar binnen. Mooi in het pak versiert met gouden tressen en blinkende knopen. Ik loop zo rond te kijken dat ik bijna tegen een VIP opbots die vier bewakers om zich heen heeft lopen.
Om 3 uur melden we ons bij het hotel waar de taxi al staat te wachten. Ruim een half uur later staan we op het vliegveld. Ruim op tijd dus eerst nog een kop koffie en dan gaat de check in open. Even wat strubbelingen omdat alleen onze eerste namen vermeld staat inplaats van de volledige riedel doopnamen. Maar dan kunnen we toch echt gaan beginnen aan onze terugreis. Eerst de vlucht naar Hongkong om daar over te stappen op de vlucht naar Brussel. We kijken er naar uit om weer even contact met Nederland te kunnen hebben want we hebben het voorgevoel dat daar van alles gaande is. Al snel komt er een berichtje van Jan en Annet om even te beeldbellen, iets wat we de afgelopen dagen wel vaker gedaan hebben. Als we een oproepje krijgen staan we op een heel ongelukkig punt met veel drukte en herrie dus spreken we af dat we naar onze gate lopen om daar het nogmaals te proberen. Amper bij de gate komt hun tweede poging al en kunnen ze ons het blijde nieuws brengen dat de tweeling geboren is; Marieke en Pim. Nog wel klein maar met tien vingertjes en tien teentjes. Wat een fijn nieuws nu de thuishaven in zicht is. We hebben nog wel een vlucht van bijna 12 uur voor de boeg maar dat gaat wel goed komen.
We kunnen terugkijken op een prachtige reis. Iets korter dan gepland zodat we Phnom Pehn in sneltreinvaart hebben gedaan. Maar er is wel een hele mooie reden om eerder naar huis te komen. We kijken er naar uit om het gezinnetje van Jan en Annet te zien.