Een rommelige dag

Het is nog vroeg als we al wakker worden. Alletwee maken we een vliegende start van de dag. Op het toilet wel te verstaan. Maar gelukkig hebben we daar ook wat voorin onze medicijnkit zitten. Nooit leuk en erg onhandig maar we zijn er gelukkig niet ziek van.
Het is zowiezo een dag met een aangepast schema. Als we gaan ontbijten horen we dat ons gepland bezoek aan het landmijnmuseum niet door kan gaan. Het is blijkbaar voor 2 weken gesloten. We wilde ons hier juist wat verder verdiepen in de problematiek van de landmijnen. Die zijn hier in grote hoeveelheden achtergebleven na de strijd met de Rode Khmer en maken nog steeds veel slachtoffers. Eerder al was ons vliegschema al omgegooid en de boeking van 13.00 naar 16.00 verplaatst. Dit betekent dat het al bijna of helemaal donker is als we bij ons volgende adres aankomen.
De ochtend besluiten we te gebruiken om het Angkor Nationaal Museum te bezoeken. Hier zijn heel beelden uit de rempels ondergebracht. Er is een uitgebreide uitleg over de geschiedenis en van alles er om heen. We weten nu alles over de betekenis van de stand van de handen van Boeddha bijvoorbeeld.
Voor ontbijt hebben we alleen wat geroosterde boterhammetjes met jam op om onze buik wat rust te gunnen. Dus na ons museumbezoek zijn we wel toe aan wat stevigers. We gaan naar SIster Srey cafe. We hebben hier al een keer eerder gegeten. Een deel van de omzet wordt gebruikt om studenten te steunen. Die gedachten zorgt dat het lekkere eten nog beter smaakt. En je kunt hier thee per pot bestellen.
Om 14.00 uur vertrekken we met onze ‘vaste chauffeur’ naar het vliegveld. Het is een half uurtje rijden. Op het vliegveld is het heerlijk koel, er is gratis wifi en een verrassend goed gesorteerde koffiehoek. Om 16.15 gaan we de lucht in. Het is weer een klein toestel met 68 zitplaatsen. Onderweg krijgen we van deze maatschappij geen snackje of drinken. Er wordt onderweg turbulentie aangekondigd. Gelukkig valt het reuze mee want het lijkt me geen pretje om met zo’n klein toestel zware turbulentie te hebben.
We landen een uurtje later in Sianoukville, een kustplaats in het zuiden van Cambodja. Hier hebben we een hotel gekozen wat onderdeel uitmaakt van een school waar jeugd opgeleid wordt voor de horeca en hotelwezen. Het heet het Don Bosco hotel. Het maakt onderdeel uit van een scholengemeenschap want we zien op Google Maps dat er ook een technische school bij hoort.
Maar voor we bij het hotel zijn moeten we nog 45 minuten met de taxi. De afstand is 25 kilometer maar de wegen zijn zo slecht. Er wordt ontzettend gebouwd, ook aan de wegen maar we moeten nu nog over allerlei kruipdoor sluip door weggetjes. Het is al donker en krijgen geen goed beeld. Gelukkig zitten we niet in een tuktuk maar in een grote Lexus jeep met airco.
Het inchecken gaat vlot en we zien in de hal dat de school in 2007 tot stand gekomen is met Nederlandse steun. We eten nog wat in het restaurant en puzzelen onder het genot van een koud pilsje nog op ons schema. Morgen vertrekken we naar een eiland dat twee uren varen uit de kust ligt.