Nog een keertje Vientiane

Als ik wakker word om half 7 kijk ik op mijn telefoon en zie dat er een berichtje is van de busmaatschappij. Ze laten me weten dat ze het kaartje geannuleerd hebben en het geld teruggestord wordt. Eigenlijk weet ik dan genoeg, ik kijk op de boekingssite en zie dat alle bussen zijn uitverkocht.
We willen toch graag weg uit Vientiane vandaag dus dan maar op zoek naar een vliegticket. Gelukkig kan ik nog tickets boeken voor de vlucht van 16.30 deze middag. Niet goedkoop maar we kunnen nu een beetje ons schema blijven volgen. Ook een nachtje bijgeboekt in hetzelfde hotel want in plaats van een nachtelijke busrit van 10 uur slapen we na een vlucht van 1 uur in een comfortabel bed vannacht.
De ochtend benutten we om nog twee dingen te bekijken in Vientiane.
Het eerste is het Patuxay monument, een soort Arc de Triomph aan het einde van een heuse avenue. Van afstand ziet het er wel indrukwekkend uit maar we er onder staan zien we dat het een betonnen kolos is die zijn gloriejaren lang geleden heeft gehad. Omdat we nog niet de trappen op mogen om naar de 7e etage te klimmen voor het uitzicht gaan we in het naastgelegen parkje wat drinken. We kijken hier het zondagmorgen in een parkje leven aan en zien een indrukwekkende stoet van moters, donkere auto’s en zelfs een ambulance en open auto’s met militairen voorbij komen.Ik denk dat we het niet verkeerd inschatten als het een of meerder bobo’s zijn die naar het parlementsgebouw gaan wat naats het monument ligt. Als we nogmaals naar het monument lopen om de klim te maken mogen we de trappen nog niet op en wordt er naar het gebouw gewezen aan de andere kant van de straat. Het is dus om veiligheidsredenen dat de toren voor niemand te beklimmen is. Nou ja voor niemand, de veiligheidsman laat af een toe een lokaaltje onder het ijzeren rolluik doorkruipen.
Onze volgende stop is de oudste tempel in town. De Wat Si Saket tempel. En die moet je natuurlijk gezien hebben. Het is de tempel waar een omgang is waarin duizenden kleine boeddhabeeldjes staan. Het is er mooi en rustig maar ook warm. Op terugweg naar het hotel maken we nog een cappuccinostop. Terwijl we op het terras zitten merken we dat we niet de enige dolende toeristen in de stad zijn. We zien een echtpaar een aantal keren voorbij komen. Soms denk jedat iedereen meteen de juiste route loopt maar het is fijn om te zien dat niet meteen de juiste weg vinden in de wirwar van straten niet alleen ons overkomt. Nu ik Google Maps offline kan gebruiken op mijn telefoon maken we wel al minder overbodige meters.
We hebben afgesproken dat een taxi ons om 14.15 ophaalt bij het hotel om ons op hetvliegveld af te zetten. Het is een ritje van 10 minuten.
Het vliegveldje is maar klein en er vertrekken ongeveer 10 vluchten per dag. We zijn ruim op tijd en het valt ons op hoe heerlijk rustig het op het vliegveld is. Alles gaat relaxt. Voor de binnenlandse vlucht is er maar een wachtruimte. Hier is een winkeltje waar je koeken, chips en drinken kunt kopen. We zoeken een plaatsje aan een tafel en gaan zitten lezen tot het tijd is voor vertrek. We lopen naar het vliegtuig van Lao Air, de nationale luchtvaartmaatschappij. Onderweg krijgen we nog een zakje gedroogd fruit en een kopje thee. Een uurtje later staan we weer aan de grond. We delen samen met een paar anderen een taxibusje en een half uurtje later staan we bij ons hotel. Pakse is rond 7 uur bijna uitgestorven en we zien dat veel restaurants al om 8 uur sluiten. We kiezen om in het cafe van het hotel te eten. Later gaan we in het restaurant op de vijfde etage van het hotel nog wat drinken. Het hele gebouw heeft een koloniaal sfeertje en in plaats van bier drink ik witte wijn. Ook weer eens lekker. We plannen nog wat dingen voor de komende dagen en gaan pas om 11 uur slapen.