Busje komt zo

Twintig kilometer buiten Vientiane ligt een beeldentuin, in de jaren 50 aangelegd door een Laotiaanse monnik. Het zijn geen gebeeldhouwde beelden maar gemaakt van Beton. Klinkt op het eerste gehoor niet super interressant maar schijnebn toch de moeite waard te zijn.
Natuurlijk kun je een excursie kopen en als onderdeel van een groep toeristen het parkje bezoeken maar dat is absoluut niet nodig. Er rijdt een lokale bus die voor de beeldentuin stopt.
We gaan dus eerst op zoek naar het busstation en daarna naar lijn 14. Het busstation is een beetje uit zijn jasje gegroeid en lijn 14 vertrekt vanuit een zijstraat. Busstations in Azie zijn vaak te vinden bij een markt of is het juist omgedraaid. Terwijl we in de bus wachten op vertrek hebben we alle tijd om de werkzaamheden en klandizie bij een etenskraampje te observeren. Die eetkraampjes zijn echt overal te vinden. De hele dag en avond wordt er echt op iedere hoek van de straat gekookt, gewokt en gegrild. En de hele dag en avond wordt er gegeten. Bij het kraampje wat we vanuit de bus bekijken wordt vis, vlees en rijst verkocht. Het vlees wordt tussen bamboesprieten geklemd en boven houtskool rustig geroosterd. Wil er iemand een vis dan wijst ie die aan, vis wordt uit de klem gehaald, wordt in een stuk bananenblad gerold, in een plastic zakje gedaan. Rijst erbij? Uit een grote ronde rieten mand met deksel wordt rijst geschept, in plastic zakje op de weegschaal, zakje dichtknopen, bij de vis in het zakje en klaar is de meeneemmaaltijd.
De bus stopt onderweg regelmatig en de conducteur verkoopt kaartjes door bij de nieuwe passagiers langs te gaan. We rijden ook naar de grensovergang met Thailand, de Vriendschapsbrug.
We stappen voor het park uit en kopen een entreekaartje. Er gelden verschillende tarieven voor Laotianen en buitenlandse bezoekers.
De tuin is niet erg groot maar wel bijzonder. Het is er heerlijk rustig en de tuin is mooi aangeplant. De beelden van beton zijn verweerd en verkleurd en geven een apart sfeertje. In de tuin zitten heel veel vlinders, bijna net zoveel als in de vlindertuin die we eerder bezochten in Luang Prabang.
We zijn dan naast het bekijken van de beelden ook bezig met het bekijken en fotograferen van de vlinders.
De reis terug is ook weer een makkie, in de bus kopen we weer een kaartje van de conducteur voor 8000 kip (80 cent) en rijden de drukke stad weer in.
We lopen even door het winkelcentrum bij het busstation en besluiten naar het Patuxai monument te lopen. We lopen er langs en maken een aantal foto’s en besluiten later vandaag nog een keer terug te gaan. Het voornemen is om vanmiddag wat huiswerk te doen en voor de komende dagen wat reserveringen te maken voor vervoer en verblijf. Zo gezegd, zo gedaan. We gaan weer op het bankje voor het hotel zitten, halen een heerlijke fruitshake bij het zaakje naast het hotel en de boeken en de electronica komt op tafel. Hotel geboekt in Pakse, nachtbus geboekt naar Pakse. Nog eens kijken naar de bevestiging die binnenkomt en dan, oeps niet goed opgelet: reis in omverkeerde richting geboekt. Dus maar snel een mail gestuurd met het verzoek het aan te passen. Hopen dat we hier morgenvroeg een bevestiging van krijgen.
We kijken ook al wat verder in ons schema en besluiten een stop in Laos over te slaan en van Pakse in Laos direct door te vliegen naar Siem Reap in Cambodja. Meteen maar vliegtickets geboekt, kan maar gebeurt zijn. Accomodatie zoeken we in de komende dagen wel. We gaan niet ver voor een restaurant, we steken de straat weer over naar het restaurant waar we gisteren ook gegeten hebben. We zitten net als de hele straat donker wordt: stroomstoring. Is heel gewoon, niemand raakt in paniek en de kaarsjes komen op tafel. Maar naar ruim 10 minuutjes springen de lichten weer aan en worden de kaarsjes uitgeblazen. We maken een planning wat we morgen nog gaan doen in Vientiane want de nachtbus vertrekt om 20.30 uur dus hebben we nog wat tijd.