Een lange zit

Het is iets over negen uur in de morgen als we aan deze reisdag beginnen. De alarmcentrale heeft er voor gezorgd dat we morgenavond, woensdag, vanaf Phnom Pehn terug kunnen vliegen. Om daar een dagje door te kunnen brengen nemen we de lange taxirit voor lief.
Maar we zijn de dag begonnen met een ontbijt met zicht op zee. Er waait een stevige wind die zorgt dat het heerlijk van temperatur is. Het is alleen wat minder dat de zee een stuk wilder is als toen we aankwamen. Voor de zekerheid neem ik een paar pilletjes in zodat ik niet zeeziek zal worden.
We hebben van de eigenaresse van het resort nog wat banaantjes gekregen en ze wenst ons op de pier nog een voorspoedige terugreis. Een paar mensen weten van de reden van ons overhaaste vertrek en hebben met ons meegeleefd van het moment dat we het verzoek bij de verzekering indienden.
De zee is wild en regelmatig spat het water over de rand van de boot. Maar zolang je de horizon maar in beeld houdt raakt je evenwichtsorgaan niet van slag. Lezen is er niet bij dus dat wordt twee uur beetje droelen en suffen.
Bij aankomst in de haven om 11.45 staat er al een taxi te wachten die ons hopelijk in 5 uur naar Phnom Penh zal brengen. We beginnen met goede moed aan de reis. De weg is goed maar niet breed. Eigenlijk is het een tweebaansweg zonder middenstreep. Hier beweegt het verkeer zich over. Rechts, links van elkaar. Inhalen lijk je te doen hoe het jou het beste uitkomt en je waarschuwt de andere weggebruikers voor je acties met wat toeteren.
Na 2,5 uur hebben we een lunchpauze in een heel behoorlijk adres. Veel taxichauffeurs stoppen hier met hun vrachtje. Onze chauffeur zit bij ons aan tafel en wij betalen zijn kom gebakken rijst en ijskoffie. We hebben er alle vertrouwen in dat we zo ongeveer op de helft van de rit zijn.
Alles loopt voorspoedig tot we de buitenwijken van Phnom Penh bereiken. Het verkeer wordt snel drukker en de wegen niet breder. We hebben het idee dat hier grote fabrieken of naaiateliers zitten. Langs de weg staan een colonne van vrachtwagentjes en sommige zijn geladen. Als de wagentjes geladen zijn staan er 20 vrouwen in. Verder van de weg staan grote hallen. Het is telkens bij de uitgang een ontzettende drukte. Het is hier druk maar het wordt nog erger en tenslotte staat het verkeer helemaal vast.Onze chauffeur gaat met behulp van Google Maps een alternatieve route zoeken. Dit doet hij niet met een plattegrond maar met een luchtfoto. De meeste straatjes zijn niet verhard en zijn dus op een plattegrond niet terug te vinden. in eerste instantie lijkt het hem niet te lukken om de juiste paadjes te vinden en rijden door wijkjesmet straatjes die maar net breed genoeg zijnmaar uiteindelijk komen we weer op een grotere straat. Hier hebben we heel wat moeten trotseren, inclusief een weg, betergezegd een modderpad waar we tussen twee vrachtwagens door moeten die zich vast gereden hebben in de blubber. Wij gaan ook bijna tot onze assen doorhet watermaar komen wel weer op vaste grond. Langzaam wordt het donker en wordt het verkeer nog onoverzichterlijk. Met licht, zonder licht, het lijkt hier allemaal niet uit te maken. Lanzaam sukkelen we in het drukke verkeer verder de stad in en uiteindelijk bereiken we om 7 uur het hotel. We zijn helemaal gaar. We zijn 10 uur onderweg geweest.
Eerst maar eens lekker douchen en dan de stad in om nog wat te eten en drinken. Dan redelijk op tijd naar bed want we hebben morgen nog een druk programma af te werken.