Phong Nha - Ke Bang Nationaal Park

Deze ochtend was er geen tijd om het verslag te schrijven omdat we al vroeg moesten pakken en ontbijten omdat we naar het vliegveld gaan. Nu zit ik tijdens de vlucht van Dong Hoi naar Hanoi te schrijven.
Op zondag 28 juli staat het Phong Nha-Ke Bang National Park. Er staan twee grotten op het lijstje die we graag willen bezoeken. Voor het gemak hebben we gewoon weer een tour geboekt. In de ochtend de ene grot, dan lunch en daarna de tweede grot. Het park ligt een stuk het binnenland in, ongeveer een uur rijden van Dong Hoi. we hebben een gids die goed Engels spreekt, een ruime bus en aardige medetourgangers. De rit gaat over het platteland waar altijd van alles te zien is. Het is wel een beetje confronterend om een vrachtwagen vol met kooien van gaas te zien afgeladen met honden. We snappen meteen dat dit niét de hondenuitlaatservice is.  
Om bij de Phong Na grotten te komen stappen we op een boot. Een rustig tochtje over de rivier brengt ons er hen. We kunnen blijven zitten, de rivier stroomt door de grot en de boot kan er een kilometer invaren. Hoe kun je de grot het beste omschrijven? Groot, hoog? De druipsteenformaties zijn zo ontzettend groot en zo verschillend van vorm. Zelfs foto's kunnen maar beperkt de werkelijkheid weergeven.
Dan is het tijd voor de lunch. Heel uitgebreide rijsttafel met verschillende groente- en vleesgerechten.
De volgende grot ligt een half uurtje rijden verder. We worden op de parkeerplaats keurig opgehaald met golfkarretjes om dan verder het bos ingebracht te worden. Maar dan komt het venijn. De mond van deze Paradise Cave ligt op 524 traptreden of een wandeling op een stijl pad van 500 meter hoogte. Het is ondertussen gaan regenen. Met een luchtvochtigheid tegen de 100% en een temperatuur rond de 30 graden is het een pittige klim. Maar als beloning een prachtige grot. Het schijnt de grootste grot in zijn soort in de wereld te zijn en nog maar sinds 2011 open voor publiek. Binnen dalen we nog tig treden af om over vlonders op de bodem van de grot te wandelen. Deze route is 1 kilometer maar de volledige lengte van de grot schijnt meer dan 30 kilometer te zijn. En ook van deze grot is het moeilijk een beschrijving te geven. Zo groot, zo hoog, prachtige zuilen en indrukwekkende plafonds die hoger dan een kathedraal zijn.
Na het bezichtigen de trappen weer opklauteren en buiten de afdaling van de 500+ trap.
Tijdens de rit naar het hotel zien we veel kinderen spelen en koeien die naar huis gehaald worden. We zien nu ook waar de lange stokken met het touw eraan voor dient. Ze staan als reuze vishengels in het groen. Ze zijn bedoeld om de koeien aan vast te leggen die zo kunnen grazen maar niet verstrikt raken in het touw waar ze aan vaststaan.
Terug in hotel eerst maar douchen en een dutje. Er zijn in Pong Hoi weinig eettentjes naar onze smaak. We proberen een soep restaurantje om de hoek bij het restaurant maar dat is geen succes. Als we terugwandelen zien we plotseling een stoep vol met mensen. Allemaal zittend op een stoeltje kijkend naar iets wat binnen in het restaurant gebeurd. Nee, geen sportwedstrijd maar een priester( met wit boordje) die staat te preken.
We eten bij het restaurant noedels en gaan dan boven op ons dakterras nog genieten van het uitzicht op de vrolijk verlichte brug.