Druk, Druk, Druk

Het is nu donderdag 18 juli 6.45 in de morgen. Het is vroeg op vandaag want om 7.45 vertrekken we op excursie naar de Mekong Delta.
Gisteren zijn we relaxt vertrokken uit Bangkok. Iedereen heeft gisteren de kans gekregen om bij te slapen want pas na tienen kwamen de meeste uit bed. Deze dag hebben we gebruikt om de jet lag weg te werken wat aardig gelukt is. Voor dat we ingepakt zijn en ons ontbijt gegeten hebben is het al bijna 1 uur in de middag. Om op het vliegveld te komen hebben we twee taxi's geregeld.
Als we de vertrekhal binnenkomen van het Don Mueang International Airport, het oude internationale vliegveld van Bangkok, komt er een golf van geluid op ons af. Het is er zo hectisch dat ik even moet wennen aan het lawaai. Wat produceren al die incheckende mensen een herrie. Veel vluchten van Air Asia vertrekken vanaf hier naar heel veel bestemmingen in Azie en Australie.
Onvoorstelbaar wat er aan dozen, zakken en tassen meegesleept wordt. In de rij waar wij staan hebben we pech dat het inchecken van de bagage niet vlekkeloos verloopt. Er moet vanalles uit een supergrote boodschappentas overgeheveld worden naar de handbagage om geen overgewicht te hebben. dit verloopt niet vlekkeloos want er zit een slotje op de tas met een piepklein sleuteltje en er zijn meer slotjes en sleuteltjes in gebruik door de familie dus heeft men niet meteen het juiste sleuteltje. Daarnaast heeft de meneer behoorlijk grote handen en dat werkt ook niet met kleine sleuteltjes. En dit alles met een rij wachtende mensen achter zich. Na een aantal keren spullen uit de tas gehaald te hebben blijft er nog steeds overgewicht en besluit men de grote boodschappentas dan maar als handbagage mee te nemen. Maar uiteindelijk zijn we aan de beurt. Alle handelingen verlopen vlot en alle papieren kloppen.
Gelukkig hebben we al een stoelnummer gekregen . Dit zorgt er in ieder geval voor dat het instappen orderlijk verloopt.
Na de vlucht moeten we in Vietnam ons Visum On Arrival krijgen. dit betekent dat we in Nederland al het papierwerk al gedaan hebben en dat we nu alleen nog maar papieren hoeven af te geven en tew betalen.
Als we alles bij een balie afgegeven hebben wacht ons nog een oefening van geduld. We zien de ambtenaren, de een met meer sterren op de schouder dan de ander, ogenschijnlijk een gezellig onderonsje hebben wat ze om de 5 minuten onderbreken om wat paspoorten te verwerken. We doden de tijd met verzinnen waar ze de hele tijd over kletsen. Is het het personeelsfeest van gisterenavond, het nieuwe hoofd van de afdeling of dan toch de buurtbbq? Maar de tijd tikt door en buiten staat al een taxi op ons te wachten.
als we eindelijk onze visa hebben gaan we naar de paspoortcontrole waar ook nog eens heel serieus alles bekeken wordt. Pff...
Maar dan mogen we door en kunnen naar buiten. Klein foutje van het hostel, er staat maar een taxi, ze hebben vergeten dat we met 7 komen. Maar kort daarna staan er twee.
Dan begint een taxirit die ik niet snel meer zal vergeten. Er rijden niet veel, niet heel veel maar heel, heel, heel, heel veel scooters en brommertjes in Ho Chi Mihn. En dat dat rijdt links van de taxi, rechts van de taxi, ervoor, erachter. Overal scootertjes die links afslaan, rechts afslaan, van links invoegen, van rechtsinvoegen. af en toe toetert de taxi. In het begin kijk ik nog mee met de chauffeur maar ik krijg het Spaans benauwd van de, in mijn beleving, bijna ongelukken aan de lopende band. Maar ik zie geen ongelukken of valpartijen. Het is On-GE-LO-FE-LIJK. Maar we komen veilig in het Hostel aan.