Nog een laatste dag in Qatar

Deze laatste dag komen we weer langzaam op gang. Er staan vandaag nog een aantal dingen op ons lijstje. Het zijn niet zo zeer dingen van bijzondere schoonheid of rijke geschiedenis. Het zijn van die dingen die je alleen in een oord als Doha ziet. We beginnen de dag met een bezoekje aan ‘The Pearl’ Dit is een nieuwe wijk aangelegd op een schiereiland met een aantal jachthavens met daar omheen woontorens. We gaan er heen om koffie te drinken in een van de luxe zaken voor het Pearl gevoel. We kiezen voor een zaak die Shakespeare heet maar die qua aankleding beter Marie-Antoinette had kunnen heten. Krullen en trullen op z’n Frans. Het is een keten die in Dit deel van de wereld een behoorlijk aantal zaken heeft. Blijkbaar een srijl die in de smaak valt. De volgende stop is van een heel ander soort. Elise wil ons kennis laten maken met de falafalballetjes en kipshoarma die ze wel eens als lunch gaat halen vlak bij haar werk. Dit is een zaak waar allerlei werkvolk hun lunch eten. Voor de prijs waar we eerder een kopjekoffie voor hadden hebben we nu lunch voor 3 personen. Het is een Jordanees restaurant. We nemen de lunch mee en reizen verder naar het Villagio winkelcentrum. Geheel iin Italiaanse stijl gebouwd met straatjes en pleinen met als klap op de vuurpijl; gondels waarmee je door het winkelcentrum een vaartochtje kunt maken.
Onze lunch eten we op bij de ijsbaan. Er is geen ijshockeywedstrijd aan de gang maar Patrick speelt hier regellmatig een wedstrijd met zijn team. De volgende stop is het Aspirepark wat naast het winkelcentrum ligt. Om het comfortabel te maken voor hardlopers zijn de paden van rubberasfalt wat bij het joggen dempt. Er zijn voorbereidingen aan de gang voor een festival wat volgend weekend plaats vind. Hoewel het een land is met zeer lage criminaliteitscijfers zit er bijna onder iedere boom een bewaker op een stoel. Wat daar het nut van is krijgen we niet duidelijk.
We storten ons in het spitsuur om terug te rijden naar West Bay om onze bagage te pakken. Het verkeer in Doha is een ramp, chauffeurs die van de ene naar de andere vliegen zonder zich ergens iets van aantrekken. Maar ook de stoplichten zijn verschrikkelijk. Het duurt gemiddeld 4 of 5 minuten voor het licht van kleur veranderd. Dus als je een beetje pech hebt ben zo een kwartier verder als een paar stoplichten tegenzitten. Daarnaast zijn de wegenaanleggers dol op het plotseling laten verdwijnen van rijbanen waardoor het plotseling wringen en dringen wordt op de andere banen.
Onze laatste stop op weg naar het vliegveld is nogmaals Souq Waqif maar nu in de avond als alles open is. Daarnaast lopen we ook nog naar de Falcon Souq. Valkenjacht is hier een zeer geliefde sport onder de Qataries. Ter afsluiting gaan we in een Syrisch restaurant eten. En dan is het echt voorbij. Rond half 8 rijden we naar het vliegveld en om 22.50 uur gaan we de lucht in om 4,5 uur later te landen in een totaal andere wereld.