Wat een uitzicht

Het is de bedoeling om vandaag naar Dambulla te reizen om vandaar uit de omgeving van Sigiriya te bezoeken. Een gebied waar twee grote rostsen boven het landschap uitsteken waarop, geen verrassing, monnikken gewoond hebben.

Sunil onze tuktukman van gisteren komt ons ophalen om naar het busstation te gaan. Maar we zijn de straat nog niet uit of hij stopt om een dealtje te sluiten met ons. Hij wil ons wel naar de rotsen brengen en later naar Dambulla. Dus heel de dag onze gids en chauffeur zijn. Ach waarom ook niet. We spreken een bedrag van 30 euro af. Niet omdat hij buitenlands geld verzameld maar om een gunstige koers af te wachten en dan te wisselen.

De eerste stop is een benzinestation. Over het algemeen is heteen vriendelijk en zachtaardig volkje maar de wachtrij bij een benzinestation haalt het slechtste in de tuktuk chauffeurs naar boven. Er is al een poosje gebrek aan benzine dus regelmatig staan er lange wachtrijen als er een levering geweest is. Je wilt natuurlijk niet degene zijn die als hij aan de beurt is de deksel op zijn neus krijgt omdat de benzine op is. Daarom wordt er heel fel gereageerd naar voordringers.

Dan kunnen we beginnen aan onze 2 uur durende rit. Maar er is zoveel te zien onderweg. Weggebruikers, dorpjes, velden en heel veel vlinders en vogels.

We maken nog een tussenstop om een kop thee te drinken. Het is echt een hutje van golfplaten en plastic en bezocht door lokalen. Sunil geeft ons ook een kokospannekoek om samen te delen.

Het water wordt gekookt in een waterketeltje wat op een klein vuurtje staat. Het vuurtje wordt gestookt op de bodem van een omgekeerd olievat zodat het op werkhoogte staat. De stookplaats wordt aan het zicht onttrokken en afgeschermd voor de wind door een stuk dubbelgevouwen golfplaat.

Na een korte pauze tuffen we weer verder. En na twee uur reistijd totaal komen de bergen in zicht. We rijden een rondje door het gebied om de rotsen vanuit verschillende hoeken te zien. We hadden al besloten om niet de beroemdste rots, de ‘leeuwenrots’ te beklimmen maar de andere die een paar kilometer verderop ligt. Het is er minder druk, je hebt ook een geweldig uitzicht en de entree verschilt van 5000 voor de bekende leeuwenrots en 500 voor de Pindurangala rots.

Hoewel het midden op de dag is beginnen we toch aan de klim. We kunnen eventueel een gids inhuren om met ons naar boven te lopen maar we zien geen reden een gaan op pad. Ik geef toe ik ben niet optimaal gekleed voor een klim met een lange jurk en birckenstock slippers.

Het is natuurlijk warm en vochtig en binnen de korste keren zijn we flink bezweet. Navraag bij de dalenden geeftgeen duidelijk beeld hoe zwaar het einde van de klim is want het is ons wel duidelijk dat het venijn van de klim in het staartje zit. Met de Christoffelberg op Curacao nog in gedachten waar ik de top niet haalde omdat het laatste stukje iets te veel van het goede was.

Inderdaad is het laatste stuk geen makkie. We moeten ons van de ene rotsblok naar de andere hijsen. Gelukkig is het niet druk en op het juiste moment helpt Piet door me op te trekken.

Maar als we uiteindelijk de top bereiken ben ik dan ook wel heel blij en supertrots dat ik het gehaald heb. En de beloning is een geweldig uitzicht wat ik niet had willen missen.

In de verte zien we regenbuien aankomen en blijven daarom niet te lang boven. Want de regen zal de stenen en rotsblokken aan de top glad maken dus dat kunnen we beter vermijden. Als we het moeilijkste stuk net voorbij zijn barst de bui echt los. Tegen de tijd dat we beneden aankomen zijn we nat tot op de huid. Als we weer in de tuktuk zitten richting Dambulla rijden we dooreen stortbui. We begrijpen dat er nog heel wat water moet vallen voor dat er rijst geplant gaat worden. Eerder op de dag zagen we al velden waar de grond omgezet werd. Het is even zoeken naar ons verblijf voor de nacht. Om een of andere reden missen we het bord een aantal keren als we er langsrijden. 

Op de kamer staat een waterkoker en liggen theezakjes. Daar zijn we wel aan toe, een kop thee op westerse sterkte. De Happy Cow smeerkaasjes en de creamcrackers komen te voorschijn. We kunnen buiten zitten op de veranda en kijken naar de regen. Als de schemer valt komen er vleermuizen over. Niet van die kleintjes maar meer het formaat kraai. Het zijn fruiteters. Als we de deur uitgaan om te eten kopen we paraplu’s want het regenen is nog steeds niet gestopt. Het voetpad langs de weg is modderig en je moet goed kijken waar je loopt.

Na onze klauterpartij eerder op de dag, het weer en het feit dat Dambulla een verkeersknooppunt met weinig sfeer is gaan we weer op tijd slapen.