busje komt zo

Deze keer is er maar een verslag voor twee dagen.

Donderdagmorgen krijgen we wel een heel uitgebreid ontbijt. Niet alleen brood maar fruit en hartige pasteitjes waar groentecurry met hardgekookt ei in zit. En natuurlijk die heerlijke opgerolde pannenkoekjes met kokosvulling. We worden met de safarijeep naar de bushalte gebracht. De bus staat op het punt van vertrekken maar wacht gelukkig op ons. Het is een bus zonder airco maar wel met alle ramen en deuren open. Tijdens het rijden worden de kaartjes verkocht door een soort conducteur die met een bonnenboekje en een busseltje geld door de bus loopt. Ik ben over het algemeen niet gecharmeerd van de rijstijl van de chauffeurs van de particuliere busondernemingen. Ze razen vaak als gekken door het verkeer. We hebben vanuit de tuktuk of taxi al heel wat capriolen gezien. Maar we mogen niet klagen op het eerste stuk van onze busreis.

Na een uur hebben we een overstap op een busstation. Een grote chaos is een busstation in Sri Lanka. Geen platforms of parkeervakken, alles rijdt door elkaar. Maar heel relaxt want jij hoeft niet op zoek naar de bus. Als tourist ben je herkenbaar en komen de jongens van de kaartjes naar je toe om te vragen waar je heen moet. En zo belandt je snel in je volgende bus. 

Het tweede stuk wordt iets wilder gereden en een dashcam had vast een paar spannende beelden opgeleverd. Ik ben zo gaan zitten dat ik niet mee kan kijken met het verkeer. Piet heeft wel zicht op het verkeer en ik hoor hem een aantal keren verzuchten; ‘ik zou het niet doen’ 

Tijdens de rit wordt er ook nog live in de bus een produktpresentatie gehouden van een soort vlekkenverwijderaar.

Maar twee uur later staan we aan de kust in de plaats Tangalle.

Het is erg rustig in het hotel en we krijgen een prachtige kamer op de eerste etage met een groot balkon en zicht op zee. 

In de middag lopen we langs het strand en nemen een kijkje in de vissershaven. Uiteindelijk belanden we in een restaurant waar we gezellig koud bier drinken en uiteindelijk ook blijven eten. 

We eten verse vis die heerlijk bereidt is. Piet eet Mahi Mahi (goudmakreel of Dorado) en ik barracuda’s. Het duurt even voor dat het eten klaar is maar het is het wachten waard. Als we terug zijn in het hotel gaan val ik, door de warmte en het bier, al om 9 uur in slaap. Dus dat is de reden dat er geen verhaaltje geschreven is.

Deze ochtend pakken we ons boeltje weer op om door te reizen naar Mirissa, een plaatsje ruim 40 kilometer verder op.

Ook op dit busstation het zelfde ritueel. Wij stappen uit de tuktuk en worden aangesproken waar we heen willen en naar de juiste bus begeleid.

Als we de bus instappen brandt er volop wierook, als we net onderweg zijn wordt er gestopt om bij een tempel wat in de offerblok te doen om daarna een volgende stop jasmijnbloemetjes te plukken en in een mandje bij het boedhabeeldje op het dashboard te zetten. Het lijkt ons dat alle handelingen verricht zijn voor een veilige en vlotte reis.

Deze chauffeur rijdt dus echt als een gek en ik wil niks weten van wat er zich op de weg afspeelt.

Piet heeft zicht op de weg en nog vaker als gisteren hoor ik hem verzuchten; ‘ik zou het niet doen’

De rit is een aaneenschakeling van toeteren, inhalen, slingeren, heel hard remmen en nog meer toeteren. Maar 1,5 uur later staan we in Mirissa 

Bij de bushalte nemen we een tuktuk naar het hotel. We hebben dit al vaker meegemaakt. Je hoeft nooit lang te zoekenwant op iedere straathoek staan tuktuks te wachten.

Na deze busreis is het lekker dat we een zwembad voor de deur hebben om op te frissen. Later in de middag gaan we naar het strand om te kijken waar we een andere dag kunnen snorkelen.

Ik heb ook meteen onze Whale Watch tour geboekt. Morgen gaan we om 6.30 de Indische oceaan op om walvissen te spotten.

We hebben na de strandwandeling nog maar een duik genomen. Daarnaweer terug naar het strand om de zonsondergang te zien en wat te eten.